از علت تا درمان دررفتگی مچ دست - وبلاگ گوگل

به گزارش وبلاگ گوگل، دررفتگی مچ دست عبارت است از قرار گیری نا مناسب هر یک از هشت استخوان کوچک دست است که به نام استخوان های کارپال شناخته شده و مچ دست را تشکیل می دهند. در رفتگی مچ دست در نتیجه عواملی مانند وارد شدن ضربه یا افتادن بر روی مچ ایجاد می شود.

در رفتگی مچ دست چیست؟

مچ دست از 8 استخوان کوچک به نام کارپال (carpal) تشکیل شده است . گروهی از رباط ها این استخوان ها را در یک جا نگه داشته و به آن ها اجازه حرکت می دهند. پارگی هر کدام از این رباط ها باعث می گردد که یک یا دو استخوان کارپال از مکان معمول خود جا به جا شده و در نتیجه در رفتگی مچ دست (dislocated wrist) رخ دهد.

در حالی که در رفتگی مچ دست می تواند همه 8 استخوان کارپال را درگیر کند، استخوان هلالی یا لونیت و استخوان ناوی یا اسکافوئید هم تحت تاثیر قرار می گیرند. این دو استخوان بین استخوان های زند زبرین و زند زیرین در ساعد و دیگر استخوان های کوچک تر در مچ دست یک پل تشکیل می دهند.1

انواع دررفتگی های مچ دست

در رفتگی مچ دست انواع مختلفی دارد:

در رفتگی استخوان هلالی قدامی (Anterior lunate dislocation)

در این نوع از دررفتگی استخوان هلالی می چرخد در حالی که دیگر استخوان ها در جای خود قرار دارند.

در رفتگی پری لونیت (Perilunate dislocation)

در این نوع دررفتگی استخوان هلالی و سه رباط اطراف آن درگیر می شوند.

شکستگی گالزی (Galeazzi fracture)

این نوع شامل شکستگی استخوان زند زبرین و دررفتگی مفصل رادیواولنار (مفصلی بین سر زند زبرین و بریدگی رادیال استخوان زند زیرین) است .

شکستگی مونتژیا (Monteggia fracture)

این نوع شامل شکستگی استخوان زند زیرین و دررفتگی یکی از دو سر استخوان زند زبرین است.1

علل دررفتگی مچ دست

عموماً دررفتگی دست به دلیل زمین خوردن با دست های باز و کشیده اتفاق می افتد.

دررفتگی مچ دست اغلب در ورزش های پربرخورد اتفاق می افتد که در آنها احتمال برخورد ورزشکاران با یکدیگر بسیار زیاد است.

زمین خوردن در هنگام انجام ورزش هایی مثل فوتبال، شیرجه، بسکتبال و…

وزنه برداری هم در برخی مواقع ممکن است باعث دررفتگی مچ دست گردد.

زمین خوردن در هنگام اسکیت

اگر سابقه آسیب دیدگی در مچ دست وجود داشته باشد و نیرو و فشاری هنگام زمین خوردن به آن وارد گردد احتمال دررفتگی مچ دست زیاد می گردد.

دررفتگی مچ دست ممکن است در اثر تصادفات رانندگی نیز رخ دهد.

آسیب دیدگی ها و جراحات پیش بینی نشده.2

نشانه های دررفتگی مچ دستدرد لحظه ای پس از آسیب مچ دست

تورم

حساسیت به لمس

کبودی

شکل مچ دست از حالت طبیعی خود خارج می گردد.

سوزن سوزنی شدن انگشت های اشاره، میانی و شست

تشدید درد در هنگام حرکت دادن مچ دست

کاهش دامنه حرکتی مچ دست

تشدید درد در هنگام گرفتن مچ

سفت شدگی و گرفتگی انگشتان و شست.2

تشخیص در رفتگی و جابه جایی مچ دست

در صورت دررفتگی مچ حتماً برای جلوگیری از بدتر شدن شدت آسیب، به سرعت به پزشک یا بخش اورژانس بیمارستان مراجعه کنید.

پزشک با چرخاندن مچ دست در جهات مختلف بیمار را معاینه می کند، در حین حرکت دادن مچ دست از شخص سوال می گردد که آیا دردی احساس می کند یا خیر؟ این کار به پزشک کمک می کند تا تشخیص دهد کدام رباط یا استخوان دست درگیر شده است.

از طرفی دیگر امکان تشخیص آسیب های احتمالی به عصب، رگ های خونی و تاندون های دست و مچ وجود دارد. بعد از آن برای تایید تشخیص از دست و ساعد تصویر رادیولوژی اشعه ایکس گرفته می گردد.1

درمان دررفتگی مچ دست

درمان دررفتگی مچ در ابتدا نیاز به کمک های اولیه داشته و سپس با توجه به این که جراحی لازم است یا خیر می توان روش های درمانی متعددی را به کار گرفت. شایان ذکر است که نباید اجازه داد بیمار در اثر درد ناشی از حادثه، وارد شوک گردد. حرکت مچ دست باید در اولین فرصت متوقف گردد.

در برخی از موارد در رفتگی مچ دست می توان آن را جا انداخت ولی در موارد شدید تر، برای قرار گرفتن استخوان ها در محل صحیح، جراحی لازم است. به منظور کاهش درد و ناراحتی نیز، دارو هایی تجویز خواهند شد.

از یخ و کمپرس سرد استفاده کنید

استفاده از یخ در محل ایجاد آسیب، می تواند به کاهش التهاب، تورم و خونریزی داخلی کمک کند. عمل یخ گذاری باید هر چه زود تر پس از ایجاد آسیب عملی گردد. این عمل باید به مدت حداقل دو روز و در هر بار 20 دقیقه، انجام گردد. کمپرس یعنی اعمال فشار به منظور جلوگیری از ایجاد تورم. کمپرس سرد یا بسته های یخ، می توانند با ترکیب یخ و فشار، التهاب، تورم و درد مچ دست را محدود کنند.

مچ دست را استراحت داده و آن را بالا نگه دارید

استراحت دادن مچ دست آسیب دیده اولین قدم برای درمان آن می باشد. ادامه استفاده از یک مچ آسیب دیده، می تواند باعث وارد شدن فشار بیشتر به آن و در نتیجه آسیب های بعدی گردد. این کار باعث طولانی تر شدن مدت بهبودی در رفتگی و همچنین سخت تر و درناک تر شدن درمان آن خواهد شد.

همچنین باید بلافاصله پس از ایجاد آسیب، مچ دست را بالا ببرید. بالا تر نگه داشتن مچ از سطح قلب تا حد امکان، برای 24 ساعت اول پس از آسیب، می تواند التهاب و خونریزی داخلی را کاهش دهد و باعث بهبودی سریع تر مچ گردد.

دارو های مسکن درد

دارو های ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) می توانند درد و التهاب را کاهش دهند. دارو هایی مانند ایبوپروفن و ناپروکسن، از دارو های تاثیر گذاری هستند که نیازی به نسخه پزشک نداشته و می توانید برای در رفتگی مچ خود، آن ها را مصرف کنید. برای موارد شدید تر مانند پیچ خورگی و در رفتگی های حاد که بعضا منجر به شکستگی می شوند، ممکن است دارو های مسکن مخدر تجویز شوند.

جا انداختن و ترمیم مچ دست

هنگامی که استخوان های مچ از جای خود خارج شدند، لازم است که آن ها را به جای خود باز گردانده و به اصطلاح آن ها را جا انداخت. یک پزشک متخصص ، استخوان های در رفته را در جای خود قرار داده و به بهبودی مچ کمک می کند.

در صورت ایجاد شکستگی، ممکن است جراحی مورد نیاز باشد تا بتوان به کمک آن استخوان های مچ دست را در محل خود قرار داده و مفصل و رباط های آن را تعمیر کرد. برای بهبودی موثر مچ دست، تمامی اجزای آن باید درست در محل خود قرار بگیرند.

فیزیوتراپی

با پیش رفتن فرایند بهبودی مچ، توصیه می گردد که از فیزیوتراپی به منظور باز گردانی عملکرد کامل مچ، استفاده گردد. پس از ایجاد آسیب، عدم تحرک، درمان و استراحت مچ، قدرت آن کم تر از چیزی خواهد بود که به یاد دارید. تمرینات درمانی به منظور کمک به تقویت مفصل و باز گردانی محدوده حرکتی مچ انجام می شوند تا فرد بتواند پس از بهبودی، از مچ خود به طور طبیعی استفاده کند.

در شرایط نیمه دررفتگی که از آسیب دیدگی های متداول محسوب می گردد ، معمولاً مچ دست چند هفته ای گچ گرفته گردد و پس از آن با مچ بند طبی بی حرکت نگه داشته گردد.3

پینوشتها

1.www.drdr.ir

2.www.doctorvariani.ir

3.www.drforogh.com

منبع: راسخون