اینجا مراغه شهری به وسعت تاریخ
به گزارش وبلاگ گوگل، روزهای مشابهی در تقویم به نام شهرهای مختلف ایران مانند روز شیراز و روز اصفهان به ثبت رسیده است، اما به نظر می رسد، روز مراغه غریب ترینشان باشد، چرا که شعله بیجان شمع آیین ها و سنت های روز مراغه-شهری به قدمت ستارگان و فسیل ها و دایناسورها- احتیاج به آتشی برافروزنده برای جان دریافت این روز دارد.
ایسنا:قدمت تمدن در شهرستان مراغه به 3000 سال قبل بازمی گردد و این باغ شهر به دلیل وجود آثار معماری و بناهای متعدد مربوط به دوره حکومتی اول ماناها، اشکانیان، ساسانی، دوره اسلامی و سلجوقی یک روز از تقویم ایران را به نام خودش، اختصاص داده است.
مراغه یا به زبان قدیم تر ماراویا، اولین پایتخت کشور در دوره ایلخانیان بوده و دارای قدیمی ترین آثار باستانی است، تمدن در این شهر از آغاز حکومت ایران تداوم یافته و سابقه حیات در این شهر به 10 میلیون سال قبل بازمی گردد. محوطه پارینه سنگی روستای ورجوی مراغه با تاریخ 150 هزار ساله و منطقه فسیلی این شهر یا به تعبیر فسیل شناسان، بهشت فسیلی ایران از جمله آثار ارزشمند تاریخی مراغه به شمار می آیند.
گنبد سرخ مراغه
رصد خانه مراغه ارزشمندترین اثر علمی در این شهرستان بوده و مساجد چوبی و معماری شاخص چوبی مختص مراغه بوده و معماری و نقاشی بر روی چوب از این شهر به اصفهان و قزوین راه پیدا نموده است؛ معبد مهر ورجوی، گویجه قلعه به عنوان قلعه ای مطالعاتی و گنبد سرخ و گنبدهای کبود و غفاریه و برج مدور از آثار شاخص فرهنگی شهر مراغه به شمار می آیند.
علاوه بر پیشینه غنی تاریخی، فرهنگ هم در مراغه حرف زیادی برای گفتن دارد و می توان مراغه را شهر موسیقی دان ها و هنرمندان هم نامید؛ عبدالقادر مراغه ای به عنوان معلم ثالث موسیقی از مشاهیر این شهر بوده و در هر دوره از تاریخ، چهره شاخص موسیقی را در مراغه داشته ایم؛ مجد الدین جیلی مراغه ای و اوحدی مراغه ای هم از مشاهیر حوزه عرفان، حکمت و ادبیات و فلسفه مراغه به شمار می آیند.
500 هکتار از شهرستان مراغه، باغی بوده و 16 اردیبهشت ماه به عنوان روز مراغه معین شده است، تاسیس رصدخانه مراغه توسط خواجه نصیرالدین طوسی، سابقه تاریخی این شهر و تعدد هنرمندان، دانشمندان و صاحب نظران در این شهر و تاثیرگذاری شان بر حوزه های علمی و فرهنگی در سطح ملی و بین المللی از جمله علل وجه تسمیه این روز به شمار می آیند.
علاوه بر تاسیس رصدخانه مراغه در دوره ایلخانیان، کتابخانه ای نیز با حضور دانشمندان و علما در حوزه های مختلف نیز در این شهر تاسیس شده بود که تعداد کتاب های آن که همگی دست نویس و خطی بودند به 400 هزار جلد می رسید.
دانشمندان مراغه ای با تأثیرگذاری بر دانشمندان و علمای سایر خطه ها مانند تاجیکستان، گرجستان و ارمنستان که آن موقع جزو اقلیم ایران بودند، همگی سبک خاصی در بحث علوم هنر و ادبیات ایجاد کردند و این مکتب به نام مکتب مراغه شناخته شد.
در ادامه به آشنایی بیشتر با دو مورد از مهم ترین آثار تاریخی مراغه می پردازیم:
مجموعه افلاک نما و رصد خانه شهرستان مراغه دارای عظیمترین و پیشرفته ترین رصد خانه دنیا تا قبل از دوره اختراع تلسکوپ بوده است، اهمیت این منطقه به لحاظ تاریخی و علمی به قدری زیاد است که مسئولین و دست اندرکاران امر، برگزاری ده ها همایش و کنفرانس و هم اندیشی نیز برای آنالیز و تحلیل این عظمت تاریخی کافی نمی دانند و رصدخانه مراغه نیازمند شناخت دقیق و علمی است.
نام مراغه همواره با نام یکی از عظیمترین مراکز پژوهشی نجومی یعنی رصدخانه خواجه نصیرطوسی همراه است، رصد خانه ای که در زمان پایتختی مراغه توسط هلاکو خان مغول ساخته شده است.
بر اساس منابع تاریخی، این مجموعه که امروزه فقط آثار کمی از آن باقی مانده است، درسال657 به دستور هلاکو و همت خواجه نصیرالدین طوسی بنا شده است و درساختمان و تشکیل آن شخصیت هایی چون علامه قطب الدین فخرالدین مراغی، محی الدین مغربی، علی بن محمود نجم الدین الاسـطرلابی و دیگر عظیمان آن روزگار شرکت داشته اند.
بنای رصـدخانه، 15سال به طول انجامیده است و در این مدت به امر هلاکو کتاب ها و اسباب و آلات علمی و نجومی بسیاری در آن جمع شد.
به گواهی تاریخ این مجموعه تا سال 703 هجری یعنی تا زمان سلطان محمّد خدابنده مشغول به کار و آباد بوده ولی پس از آن بر اثر عوامل متعدد همچون تغییر پایتخت و بی توجهی حکام رو به ویرانی رفت و درحال حاضر آثاری از بناهای متعلقه آن باقی مانده است.
اهمیت رصد خانه مراغه نه تنها به دلیل اهمیت تاریخی بلکه به خاطر علم و دانشی است که در آن گرد هم آمده بود و سالها بر دنیا تاثیر گذاشت چنانکه این رصد خانه کتاب خانه ای با 400 هزار جلد کتاب و ابزارهای اخترشناسی، از جمله ذات الربع دیواری به شعاع 430 سانتی متر، کره های ذات الحلق، حلقه انقلابی، حلقه اعتدالی و حلقه سموت، زیج ایلخانی که شهرت دنیای دارد و بسیاری آثار و اشیای دیگر را شامل می شده است.
رصدخانه مراغه 167 سال پیش از احداث رصدخانه سمرقند ساخته شد و در زمان آبادانی یکی از معتبرترین رصدخانه های دنیا بوده است.
کارشناسانی در آن موقع به فرمان قوبیلای قاآن امپراطورچین و برادر هلاکو خان برای آموزش و الگو برداری از رصدخانه مراغه به این شهر آمده، پس از مراجعت به چین رصدخانه ای به تقلید از رصدخانه مراغه ساختند؛ علاوه بر رصدخانه چین، رصدخانه های سمرقند، استانبول و هند از روی رصدخانه مراغه ساخته شده اند. رصد خانه مراغه با شماره 1675 در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.
فسیل های منطقه فسیلی مراغه قدمت هفت میلیون ساله این منطقه را به عنوان نخستین اثر ملی، طبیعی و فسیلی ایران بازگو می نمایند.
منطقه فسیلی مراغه
در آخرین مطالعات صورت گرفته فسیل های اجداد ماموت، زرافه و آهو در این منطقه کشف شده است.
لایه های فسیلی موجود در مراغه مربوط به اواخر دوران نوزیستی زمین شناسی یعنی چهار تا هفت میلیون سال قبل هستند که با انجام کاوش های علمی می توان اطلاعات بسیار دقیقی را از زندگی جانوران غول پیکر در این منطقه به دست آورد. منطقه فسیلی مراغه به دلیل دارا بودن فسیل ماستادون و ماموت ها (سنگواره های پیش از تاریخ) دارای شهرت دنیای بوده و هم اکنون مورد حفاظت ویژه سازمان حفاظت محیط زیست قرار گرفته است.
منطقه فسیلی مراغه به عنوان نخستین اثر ملی، طبیعی و فسیلی ایران از بالاترین رده های حفاظتی سازمان محیط زیست است. در حدود یک قرن پیش استخوان های منطقه فسیلی مراغه را به بقایای آدم های قوی هیکل، آدم های شاخدار، اسب شاخدار و دیو نسبت می دادند.
مطالعات صورت گرفته طی یک قرن اخیر توسط حفاران و مکتشفان داخلی و خارجی نشان داد که در این منطقه فسیل های مهره داران نیز وجود دارد.
بهشت فسیلی مراغه عنوانی است که از سوی فسیل شناسان به این منطقه داده شده است. فسیل های مهره دار مراغه از مدت ها پیش نظر زمین شناسان را به خود جلب نموده و از همین رو محققان زیادی از روسیه، آمریکا، فرانسه و ژاپن در این ناحیه کار نموده اند، به گونه ای که بخشی از نمونه های فسیلی در موزه های تاریخ طبیعی وین، پاریس، لندن و لس آنجلس در معرض نمایش قرار دارند.
سازمان محیط زیست نیز نظر به اهمیت این منطقه برنامه هایی چون ادامه مطالعات جامع دیرین شناسی، آغاز عملیات اجرایی و ساختمانی مرکز تحقیقات و موزه فسیل شناسی و ایجاد اولین موزه صحرایی (field museum) را آغاز نموده است.
نماینده موزه تاریخ طبیعی تهران در مراغه به ایسنا می گوید: با توجه به اهمیت این منطقه در فسیل شناسی در نظر داریم تا در قالب یک طرح عظیم، ژئوتوریسم این منطقه را احیا کنیم، به ویژه در غارهایی چون غار کبوتر که از اعجوبه های آفرینش محسوب می شوند.
منطقه فسیلی مراغه به عنوان اولین اثر ملی- طبیعی فسیلی به مساحت 1026 هکتار ثبت شده و بالاترین رده حفاظتی را اخذ نموده است.
در مورد نگهداری این آثار، اولین موزه دیرینه شناسی و سنگواره ایران به مساحت 5000 متر مربع در مراغه احداث می گردد تا آثار مکشوفه در آن نگهداری شوند.
بر اساس این گزارش؛ باغ شهر کهن مراغه منتظر ارج و قربی برابر با روزهایی به نام دیگر شهرهای کشورمان است تا ظرفیت های این شهر آن گونه که باید به دنیایان شناسانده گردد.
منبع: توریسم آنلاین