علل و نشانههای راه رفتن و حرف زدن در خواب - وبلاگ گوگل

به گزارش وبلاگ گوگل، منظور از پاراسومنیا پدیده های حرکتی، کلامی یا تجربی است که با خواب فرد در ارتباط است. بسیاری از افراد حداقل یکی از اختلالات پاراسومنیا را در طی عمرشان تجربه نموده اند و یا در اطرافشان افرادی را می شناسند که از این اختلالات رنج می برند.

به گزارش وبلاگ گوگل به نقل از ایسنا ،اگر فرد در حالی که خواب است از رختخواب بلند شده و راه برود دچار اختلال راه رفتن در خواب است. در بیشتر مواقع فرد قبل از راه رفتن در بستر می نشیند و به اطراف نگاه می نماید. در این حالت با اینکه چشمان فرد باز است، نسبت به اتفاقات اطرافش هوشیاری ندارد و بیدار کردن وی بسیار سخت است. اگر هم فرد بیدار شود خیلی گیج است و کارهایی که انجام داده است را به یاد نمی آورد. ممکن است فرد راه رفتن ساده حین خواب داشته باشد و یا حتی بعضی از فعالیت های روزمره را انجام دهد. جا به جا کردن مبلمان یا بالا رفتن از پنجره و در موارد نادری فرد سوار اتومبیل شده و حتی مسافت طولانی رانندگی نموده است.

وحشت شبانه

یکی از مسائل شایع حین خواب که خانواده ها را نگران می نماید وحشت شبانه است. در این حالت فرد روی رختخواب می نشیند و با جیغ و فریاد باعث بیدار شدن دیگران می شود. چشمان فرد باز است ولی هوشیار نیست، بسیار ترسیده است و تعریق و تنفس تند دارد. فرد از رختخواب بیرون می پرد و ممکن است اشیا را پرتاب کند و به خود یا دیگران آسیب برساند. در این حالت فرد به سختی از خواب بیدار می شود و اگر بیدار شود گیج است. در بیشتر اوقات بعد از بیدار شدن فرد چیزی را به یاد نمی آورد یا ممکن است قسمت های کمی از یک رویا را بازگو کند. وحشت شبانه بیشتر در یک سوم ابتدای شب رخ می دهد. این عارضه در بچه ها شایع است و حدود 6.5 درصد بچه ها به آن مبتلا هستند. دختران و پسران به یک نسبت درگیر این بیماری می شوند. آغاز آن بین سن چهار تا 12 سالگی است. اغلب بچه های که وحشت شبانه دارند سابقه صحبت کردن در خواب و راه رفتن در خواب را نیز دارند. در افراد بالغ نیز شیوع وحشت شبانه بسیار کمتر است. این بیماری نیز جزء ژنتیکی و فامیلی قوی دارد.

در افراد بالغ اگر سابقه اختلال دو قطبی، اختلالات افسردگی و یا اختلالات اضطرابی وجود داشته باشد، وحشت شبانه در آنها شایع تر است. ولی در بچه ها کمتر با اختلال روحی - روانی ارتباط دارد. وحشت شبانه در بچه ها معمولا بعد از 10 سالگی رفع می شود، اما بالغین احتیاج به آنالیز توسط متخصص خواب دارند تا در صورت اختلال همراه تشخیص و درمان شوند.

فلج خواب

گاهی اتفاق می افتد که در آغاز به خواب رفتن و یا هنگام بیدار شدن از خواب، فرد بیدار است ولی قادر به حرکت دادن بدن خود نیست، به این حالت فلج خواب می گویند. فلج خواب می تواند یکی از نشانه های نارکولپسی (نوعی اختلال خواب با خواب آلودگی بیش از حد روزانه) باشد. در غیاب سایر علامت های نارکولپسی به این عارضه فلج خواب ایزوله می گویند. در طی فلج خواب ممکن است فرد قادر به صحبت کردن نباشد، نتواند اندام ها و بدن و سر را تکان دهد ولی تنفس وی نرمال است.

فرد کاملا هوشیار است و می داند در اطرافش چه اتفاقاتی رخ می دهد. اگر کسی فرد را در این حالت تکان دهد یا با او صحبت کند به حالت نرمال بازمی شود. گاهی با کوشش زیاد فرد برای حرکت دادن خود، فلج خواب سرانجام می یابد. این حالت برای فرد ترسناک و اضطراب آور است، ولی هر بار فقط چند ثانیه یا چند دقیقه طول می کشد. فلج خواب از سن 10 سالگی به بعد رخ می دهد، ولی در دهه دوم یا سوم شایع تر است. این اتفاق معمولا اولین بار در حدود 14 تا 17 سالگی رخ می دهد. این اختلال خطری برای فرد ندارد و حتی اگر سایر علائم نارکولپسی وجود داشته باشد، مسئله ای برای فرد ایجاد نخواهد کرد. علائم دیگر نارکولپسی، خواب آلودگی شدید روزانه به همراه حملات ناگهانی خواب در طی روز و خواب مختل در طی شب است. بعضی از عوامل باعث افزایش بروز فلج خواب می شوند، مانند کمبود خواب، برنامه خواب متغیر و استرس روحی - روانی. به نظر می رسد وقتی فرد به پشت می خوابد فلج خواب بیشتر اتفاق می افتد.