الماس اسرارآمیز فضای خارج از جو زمین - وبلاگ گوگل

به گزارش وبلاگ گوگل، دانشمندان درباره وجود آن بحث نموده اند. ردپا های کوچک سرنخ هایی را ارائه کردند. اکنون پژوهشگران وجود الماس آسمانی را پس از یافتن آن در سطح زمین تایید نموده اند.

به گزارش وبلاگ گوگل به نقل از سی ان ان، این سنگ که لونسدالیت نام دارد دارای سختی و استحکامی بیش از الماس معمولی است. پژوهش های تازه نشان می دهند که این ماده معدنی کمیاب به وسیله یک شهاب سنگ به سیاره زمین رسیده است. علاوه بر آن، به گفته نویسندگان مقاله مرتبط با این موضوع که در تاریخ 12 سپتامبر در نشریه Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شد فرایند شیمیایی طبیعی ای که دانشمندان بر این باورند که لونسدالیت به وسیله آن تشکیل می گردد می تواند الهام بخش راهی برای فراوری اجزای صنعتی بادوام بسیار بالا باشد.

این کشف زمانی میسر شد که اندی تامکینز زمین شناس استاد دانشگاه موناش در استرالیا در زمینه طبقه بندی شهاب سنگ ها حضور داشت. آلن سالک دانشجوی دکترا و پژوهشگر در دانشگاه RMIT استرالیا که یکی از نویسندگان مقاله بوده می گوید: با یک نوع الماس عجیب و با حالتی خمیده در یک صخره فضایی در شمال غربی آفریقا روبرو شدند.

او می افزاید: تامکینز این نظریه را عنوان نمود که شهاب سنگی که لونسدالیت را نگه می دارد از گوشته یک سیاره کوتوله است که حدود 4.5 میلیارد سال وجود داشته است. سپس سیاره کوتوله به طور فاجعه آمیزی از سوی یک سیارک مورد اصابت قرار گرفته و فشاری را آزاد ساخته که منجر به تشکیل این الماس های واقعا عجیب شده است.

پل آسیمو پروفسور زمین شناسی و ژئوشیمی در موسسه فناوری کالیفرنیا می گوید که این کشف با استفاده از روش های پیشرفته و احتمالات برای آینده هیجان انگیز است. آسیمو در این مطالعه شرکت نداشت. او می افزاید: در این مطالعه از تعدادی از پیشرفت های تازه در میکروسکوپ استفاده شده تا کار با دقت و به خوبی انجام گردد.

براساس نتایج این مطالعه تیم انجام دهنده پژوهش توانست شهاب سنگ را با یاری میکروسکوپ الکترونی و تکنیک های پیشرفته سینکروترون که نقشه هایی از اجزای شئ فضایی از جمله لونسدالیت، الماس و گرافیت ساخته شده را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد.

الماس و لونسدالیت می توانند به سه طریق تشکیل شوند. یک جهت تشکیل به وسیله فشار و دمای بالا در یک بازه زمانی طولانی است به این ترتیب الماس ها در سطح زمین تشکیل می شوند. راه دیگر به وسیله شوک ناشی از برخورد سریع یک شهاب سنگ و سومین روش به وسیله انتشار بخار از گرافیت شکسته شده که به یک قطعه الماس کوچک متصل می گردد و بر روی آن ساخته می گردد.

روشی که این ماده معدنی را ایجاد می نماید می تواند بر مقدار آن تاثیر بگذارد. پژوهشگران در این مطالعه دریافتند که روش سوم نمونه بزرگ تری را تشکیل می دهد.

تامکینز در یک بیانیه خبری گفت: بنابراین طبیعت فرآیندی را برای ما فراهم نموده است تا در صنعت کوشش کنیم و آن را تکرار نماییم. ما فکر می کنیم که اگر بتوانیم یک فرآیند صنعتی را توسعه دهیم که جایگزینی قطعات گرافیتی پیش شکل با لونسدالیت را ترویج می نماید می توان از لونسدالیت برای ساخت قطعات ماشینی ریز و بسیار سخت استفاده کرد.

این الماس دقیقا چیست؟

مدت ها قبل از این کشف دانشمندان در خصوص وجود لونسدالیت بحث نموده اند. این ادعای عجیبی به نظر می رسد که ما برای یک چیز نامی داریم و همه ما بر روی آن اجماع داریم و با این وجود، در جامعه ادعا هایی مطرح شده که آن یک ماده معدنی واقعی و یک بلور واقعی نیست که می توانید در مقیاس ماکروسکوپی داشته باشید.

سالک می گوید دانشمندان برای اولین بار در سال 1967 میلادی تکه هایی از این ماده معدنی را شناسایی کردند، اما آن تکه ها کوچک بودند حدود 1 تا 2 نانومتر که 1000 برابر کوچکتر از آن چیزی است که در اکتشاف تازه پیدا نموده اند. یافتن یک نمونه بزرگتر نشان داده که لونسدالیت تنها ناهنجاری ای از سایر الماس ها نیست. سالک می گوید الماس های معمولی مانند الماس هایی که در جواهرات ظریف می بینید از کربن ساخته شده اند و ساختار اتمی مکعبی دارند و به عنوان سخت ترین ماده ای است که تا به امروز شناخته شده و در فراوری نیز مورد استفاده قرار می گیرد.

لونسدالیت نیز از کربن ساخته شده است، اما در عوض ساختار شش ضلعی غیرعادی دارد. سالک می گوید:پژوهشگران پیش تر مدل هایی برای ساختار لونسدالیت ارائه نموده اند و نظریه ای را مطرح نمودند که ساختار شش ضلعی قادر است آن را تا 58 درصد سخت تر از الماس های معمولی سازد. اگر دانشمندان بتوانند راهی برای استفاده از روش تازه فراوری به منظور فراوری مواد معدنی به مقدار کافی بزرگ بیابند این سختی می تواند الماس فضایی کمیاب را به منبعی ارزشمند برای کاربرد های صنعتی تبدیل کند.

این کشف برای ما چه معنایی دارد؟

اکنون که دانشمندان درباره این ماده معدنی می دانند کشف تازه این پرسش را مطرح نموده که آیا می توانند آن را تکرار نمایند یا خیر. سالک می گوید که ابزار هایی مانند تیغه های اره، مته ها و مکان های استخراج باید به طور بادوام سخت و مقاوم در برابر سایش باشند. بنابراین، یک منبع آماده از لونسدالیت می تواند عملکرد آن را حتی بهتر سازد. اکنون با یک نظریه علمی معتبر در خصوص چگونگی شکل گیری این ذخایر بزرگتر طرح اولیه ای برای ساخت لونسدالیت در آزمایشگاه وجود دارد.

فیل ساتون مدرس ارشد اخترفیزیک در دانشگاه لینکلن در بریتانیا می گوید:ما هم چنین از این کشف می توانیم درباره فعل و انفعالات دنیا اطلاعات بیش تری کسب کنیم. در کشف این داستان که از کجا آمده ایم و چگونه تکامل یافته ایم مهم است که بدانیم مواد بین محیط ها حتی در منظومه های خورشیدی مبادله می شوند.

دانشمندان لونسدالیت را به افتخار دام کاتلین لونسدال کریستالوگراف (بلورشناس) نامگذاری نموده اند. او در سال 1945 میلادی یکی از اولین زنانی بود که به عنوان عضو انجمن سلطنتی لندن انتخاب شد.