اژدرهای ارتش با سوخت بومی شارژ می شوند - وبلاگ گوگل

به گزارش وبلاگ گوگل، آمریکا ، روسیه ، انگلستان و چین کشورهایی هستند که از ماده اتوفیول برای به حرکت درآوردن اژدرهای خود استفاده می نمایند و اکنون، نیروی دریایی ایران هم به این باشگاه خاص پیوسته است.

به گزارش وبلاگ گوگل به نقل از سرویس دفاع و امنیت مشرق، یکی از دستاوردهای بسیار مهمی که توجه ویژه ای به آن نشده، به نتیجه رسیدن تحقیقات درباره سوخت اژدرهای ایرانی است؛ دستاوردی که می تواند در کنار یاری به توسعه طراحی و ساخت اژدرهای بومی در کشور، قدرت و اطمینان به این سلاح های مهم کشورمان را افزایش دهد.

آتش؛ دشمن اصلی هر زیردریایی

ایجاد آتش سوزی در زیردریایی یکی از خطرناک ترین سناریوهای ممکن برای هر شناور زیرسطحی است که می تواند در کسری از ثانیه یک شناور بسیار ارزشمند را به همراه خدمه به عمق آب بفرستد. یکی از بخش هایی که می تواند برای زیردریایی مشکل ساز باشد سیستم پیشران و مواد سوختی موجود در اژدر زیردریایی ها است. شاید برای شما این سوال پیش بیاید که مگر سوخت اژدر می تواند چه مسئله ای را ایجاد کند؟

زیردریایی کورسک بعد از انفجار

در بعضی از اژدرها مثل مدل روسی تایپ 65 از ماده هیدروژن پرواکساید برای سوخت اژدر استفاده می شده و این سوخت باعث بروز انفجار در زیردریایی اتمی کورسک در 12 آگوست سال 2012 و در نهایت به مرگ 118 نفر از خدمه و غرق زیردریایی منجر شد. سوخت موجود در اژدر تمرینی که در این حادثه منفجر شد، نیرویی نزدیک به انفجار 250 کیلو تی ان تی را ایجاده نموده بود.

اتوفیول؛ پیشرانی امن برای اژدرها

یکی از موادی که در چند دهه اخیر توسعه پیدا نموده تا به اسم پیشران اژدرها مورد استفاده قرار بگیرد، اتوفیول نام دارد. این ماده سوختی که اولین بار در آمریکا ساخته شده در حقیقت تامین نماینده سیستم پیشران اژدها است و طوری ساخته شده که برای احتراق و ایجاد نیرو احتیاجی به اکسیژن یا دیگر اکسید نماینده ها نداشته باشد.

اتوفیول ساخته شده در ایران

اتوفیول یک ماده مایع روغنی است که از ترکیب سه ماده اصلی بدست آمده و از گلیکول ، نیتریدیفنیلامین و Dibutyl sebacate تشکیل شده است. سه ماده مورد نظر احتیاج به هیچ اکسید نماینده ای ندارند و با هم ترکیب شده و ایجاد نیرو و حرارت لازم برای به حرکت درآوردن سیستم پیشران اژدر را انجام می دهند. عدم احتیاج به اکسیژن یا دیگر مواد اکسید نماینده بیرونی و از طرف دیگر مقاومت بسیار بالا در برابر عوامل ایجاد نماینده آتش یا انفجار این ماده را تبدیل به یک سوخت ایده آل به منظور استفاده در اژدرها در محیط بسته زیردریایی می نماید.

این سوخت در سال 1963 میلادی به وسیله دانشمندی به نام اتو رتلینگر که برای نیروی دریایی آمریکا کار می نموده، ساخته شده است. این ماده البته دارای اثرات سمی هم است و بایستی در زمان کار با آن اصول مراقبتی و حفاظتی را به خوبی رعایت کرد. اما نگاهی به کاربران این سوخت برای استفاده در اژدر در جهان هم بسیار جالب است و نشان دهنده این نکته که جمهوری اسلامی ایران توانسته در اوج تحریم های فنی و علمی، وارد یک باشگاه اختصاصی دیگر در جهان گردد.

آمریکا، روسیه، انگلستان و چین کشورهایی هستند که از این ماده برای به حرکت درآوردن اژدرهای خود استفاده می نمایند. در آمریکا اژدرهای مارک 48 ، مارک 46 و مارک 54 ، در انگلستان اژدر Spearfish ، در روسیه اژدر UGST و اژدر چینی Yu-6 از این ماده سوختی برای پیشران استفاده می نمایند. این اژدرها عمدتا می توانند تا فاصله 50 کیلومتر را پوشش دهند که برد تقریبا استانداردی برای این گونه از سلاح ها در حال حاضر حساب می گردد.

اژدر مارک 46 ساخت آمریکا

این اژدرها در حقیقت در حال حاضر جزو پیشرفته ترین تسلیحات درگیری زیرآبی در جهان هستند که علاوه بر زیردریایی بعضی از آنها از شناور سطحی و بالگردها و هواپیماها هم پرتاب می شوند. روسیه هم خصوصا با درسی که از حادثه زیردریایی کورسک گرفت در نسل تازه اژدرهای خود به سمت استفاده از سوخت اتوفیول رفته است.

دسترسی به این ماده نشان دهنده این مسئله است که گام بسیار مهمی برای توسعه توان زیرسطحی در ایران برداشته شده و می توان با توجه به توسعه سیستم های هدف گیری و تجربه های بدست آمده از سالها کار با شناورهای زیرسطحی، توسعه یک نیروی زیردریایی با کیفیت تر به شکل بومی را انتظار داشت. این نکته از آن جهت هم حائز اهمیت است که با اشراف متخصصان کشورمان روی یک سوخت با ارزش همانند اتوفیول، امکان بهینه سازی آن که منجر به افزایش برد اژدرهای ایرانی بدون احتیاج به تغییرات فیزیکی در این سلاح فراهم می گردد که قطعا در بلندتر شدن دست نیروی دریایی جهت پاسخگویی به هر تهدید، موثر خواهد بود.