غزل شماره 229 حافظ: بخت از دهان دوست نشانم نمی دهد - وبلاگ گوگل

به گزارش وبلاگ گوگل، غزل شماره 229 حافظ با گله از اقبال و شرح اشتیاق شروع شده و به بدعهدی روزگار ختم می شود. بخت حافظ نشانی از وصال یار ندارد و دولت او بیدار نیست. حافظ می گوید من حاضرم جان خود را در راه دریافت بوسه ای از لب یار فدا کنم، اما دوست جان مرا می گیرد و آن بوسه را به من نمی دهد، از درد فراق مُردم و نتوانستم به سراپرده محبوب بروم.

وبلاگ گوگل | سرویس فرهنگ و هنر

بخت از دهان دوست نشانم نمی دهد

دولت خبر ز راز نهانم نمی دهد

از بهر بوسه ای ز لبش جان همی دهم

اینم همی ستاند و آنم نمی دهد

مردم در این فراق و در آن پرده راه نیست

یا هست و پرده دار نشانم نمی دهد

زلفش کشید باد صبا چرخ سفله بین

کان جا مجال بادوزانم نمی دهد

چندان که بر کنار چو پرگار می شدم

دوران چو نقطه ره به میانم نمی دهد

شکر به صبر دست دهد عاقبت ولی

بدعهدی زمانه زمانم نمی دهد

گفتم روم به خواب و ببینم جمال دوست

حافظ ز آه و ناله امانم نمی دهد

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

تعبیر فال حافظ شما

از رسیدن به مقصود و خواسته قلبت ناامید شده ای. احساس می کنی بدشانس هستی و در کارهایت با ضرر و زیان روبرو می شوی. تا می توانی ناامیدی را از خود دور کن و برای رسیدن به نتیجه دلخواه از خودت صبر و بردباری نشان بده. شک و تردید جایی در دل تو ندارد، پس با اراده ای قوی در تلاش باش که بهترین تصمیمات را بگیری. گوشه گیری و دوری از معاشرت دیگران به صلاح تو نیست. به میان جمع برو و با مردم بجوش. بدون تلاش و زحمت هیچ چیز به آسانی بدست نمی آید. بالاخره روزی سختی ها تمام می شود و روزهای خوش فراخواهد رسید.

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

شاهد فال:

غزل شماره 230 - اگر به باده مشکین دلم کشد شاید

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

غزل شماره 229 حافظ با صدای علی موسوی گرمارودی

کد مولتی مدیا

دانلود

فیلم اصلی

معنی و تفسیر غزل شماره 229 حافظ

بیت اول

بخت از دهان دوست نشانم نمی دهد

دولت خبر ز راز نهانم نمی دهد

بخت و طالع مرا یاری نمی کند که نشانی از دهان دوست بدست آورم. دولت و اقبال همراهی ام نمی کند تا راز نهانی دل دوست را بشنوم.

✦✦✦✦

بیت دوم

از بهر بوسه ای ز لبش جان همی دهم

اینم همی ستاند و آنم نمی دهد

برای بوسه ای از لب او جانم را فدا می کنم، جانم را می گیرد، ولی بوسه ای به من نمی دهد.

✦✦✦✦

بیت سوم

مردم در این فراق و در آن پرده راه نیست

یا هست و پرده دار نشانم نمی دهد

از دوری یار و شوق دیدار او جانم به لب رسید و به سراپرده او راهی نیست؛ یا اگر هم باشد نگهبان راه را به من نشان نمی دهد.

✦✦✦✦

بیت چهارم

زلفش کشید باد صبا چرخ سفله بین

کان جا مجال باد وزانم نمی دهد

نسیم صبا در گیسوی او پیچید، پستی روزگار را بنگر که به اندازه باد گذرا هم به من امکان دست یافتن به گیسوی یار را نمی دهد.

✦✦✦✦

بیت پنجم

چندان که بر کنار چو پرگار می شدم

دوران چو نقطه ره به میانم نمی دهد

هرچقدر همچون شاخه متحرک پرگار، در کناره دایره، در حالت سرگردانی به سرمی بردم، روزگار به من اجازه ورود به داخل دایره امکان را نمی دهد.

✦✦✦✦

بیت ششم

شکر به صبر دست دهد عاقبت ولی

بدعهدی زمانه زمانم نمی دهد

درنهایت با شکیبایی کردن، شیرینی کامیابی حاصل خواهد شد، اما روزگار ناسازگار فرصت و زمان برای صبر کردن به من نمی دهد.

✦✦✦✦

بیت هفتم

گفتم روم به خواب و ببینم جمال دوست

حافظ ز آه و ناله امانم نمی دهد

با خود گفتم به خواب می روم و در عالم خواب و خیال روی دوست را می بینم، اما از آه وناله حافظ، مجال خواب رفتن حاصل نمی شود.

منبع: شرح جلالی بر حافظ با تصرف و تلخیص.